Na negen jaren (en alweer enkele romans) komt Murakami met een bundel nieuwe kortverhalen voor de pinnen. Murakami is een verfijnd stylist, een goochelaar met woorden en stemmingen, de vertaling is altijd prima verzorgd, enkel het inzicht in de Japanse mentaliteit is soms wat vervreemdend voor ons. De titel zegt alles: eenzame mannen, meestal in een midlife crisis, wiens vrouw of lief dood is, verdwenen, gescheiden, met een nieuwe man of minnaar, en dergelijke. De eenzame mannen zijn altijd melancholiek, fatalistisch bijna, erg berustend in wat gebeurd is en vaak zowat met hun geest verloren in het verleden of in wat had kunnen zijn. Ze zoeken niet echt een nieuwe relatie, gaan naar de film, lezen een boek of vervelen zich gewoon, berusten in het feit dat ze hun gevoelens niet kunnen onder ogen zien of tonen. Zijn Japanners echt zo saai en afstandelijk? Het zijn bescheiden zoektochten naar zelfinzicht, artificiële vriendschappen om hun zelf opgelegde eenzaamheid kortstondig te verbreken. In ‘Drive’ geeft Kafuki zijn mening over vrouwelijke chauffeurs. Wegens een oogdefect moet hij altijd taxi’s nemen en vertelt zijn leven en zijn gevoelens over zijn 10 jaar dode vrouw aan de stugge maar erg competente vrouwelijke chauffeur. In ‘Yesterday’ (ja, de Beatles zijn nooit ver weg, ‘Norwegian Wood’, ‘Drive’…) wordt de ik figuur door zijn vriend Kitaru gevraagd om met diens vriendin Elisa (ze zijn eventjes uit elkaar) uit te gaan, ze verliezen elkaar daarna uit het oog, maar 16 jaar later ontmoet ‘ik’ Elisa terug. In ‘Een onafhankelijk orgaan’ (dat hebben vrouwen om te liegen) ontmoeten we dokter Tokai, cosmetisch chirurg en vrouwenloper, die echt verliefd wordt op een jongere gehuwde vrouw. Eerder chaotisch en introspectief en met een wel bizarre afloop voor Tokai. ‘Mannen zonder vrouw’ is een dromerig relaas over hoe alles kon verlopen zijn als het liefje van de hoofdpersoon niet overleden was. Het fantastische element duikt voorzichtig op in drie verhalen. In ‘Sherezade’ vertelt een vrouw over seks, ze was een lampier (geen typfout) die binnensloop bij jongens en dingen ‘ruilde’. ‘Kino’ is een surrealistisch verhaal over een eenzame baruitbater en een vreemde bezoeker. Het vreemdste is ‘Samsa verliefd’ waarin een alien of een of ander ‘ander’ wezen ontwaakt in het mannelijk lichaam van Gregory Samsa, geleidelijk ontdekt hoe dat lichaam functioneert. Hij krijgt bezoek van een gebocheld meisje dat een slotenmaakster is die bang is voor vogels, en hem meeneemt in Praag die ene bezette stad is. Heel bizar, er komt geen enkele verklaring en het lijkt wel de aanloop tot een roman. Zeven vlot leesbare maar niet altijd even interessante verhalen, mooi geschreven maar door de terugkerende thematiek nogal aan de sombere zelfberustende kant, met slechts hier en daar ter verlichting een vleugje humor. Met verduidelijkende eindnoten van de vertaler. Eddy C. Bertin (3) Onna no inai otokotachi I Atlas Contact I 2013-2014-2016 I Paperback I 286 Blz. I 9789025446604 I Haruki Murakami
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
September 2016
Categories
All
|