St. John Mandel werd geboren in Canada, woont in New York, en publiceerde al een drietal romans, maar dit werd haar doorbraak. Het boek kreeg heel lovende kritieken, een nominatie voor de National Book Award in 2014, en werd bekroond met de Arthur C. Clarke Award 2015 in Londen tijdens het Sci-Fi London Filmfestival in mei. Het heden: tijdens een voorstelling van King Lear in Toronto krijgt de bekende acteur Arthur Leander een hartaanval en sterft. Twee belangrijke aanwezigen (voor het verdere verloop van het boek): Jeevan, een journalist, die hem probeert te reanimeren, en Kirsten, een jong meisje dat een tekstloos nevenrolletje vertolkt. Even later wordt Jeevan door een telefoontje van een vriend verwittigd dat hij uit de stad moet wegtrekken want dat een dodelijk virus op komst is. Even later verspreidt de Georgische Griep, afkomstig uit Rusland, zich in Canada, en de rest van de wereld. De besmetting gebeurt gewoon door de lucht: na enkele uren wordt je ziek, binnen de twee dagen ben je dood. Het sterftecijfer is bijna 100%. Na 14 dagen is het gros van de wereld ontvolkt. Twintig jaar later zijn we in een wereld waar elektriciteit, telefonie, internet, auto’s, en alles wat we gewend waren in onze beschaving slechts nog herinneringen zijn bij die weinigen die oud genoeg zijn om die te hebben én nog in leven zijn. Een groep mensen hebben het Reizende Symfonieorkest gevormd en trekken met paard en kar rond door Michigan om muziek en Shakespeare te brengen aan die overlevenden die geïnteresseerd zijn. Overal dreigt gevaar: rovers, verkrachters, gekken, en ook de sekte religieuze fanatiekers die ontstaan is in Severn City Airport en geleid wordt door de niets ontziende naamloze Profeet. We leren de nieuwe wereld kennen door de ogen van dat gezelschap, hun constante strijd om te overleven, hun dromen en verliezen en de wrange hoop en verwachting dat er toch een zin moet zijn in dit leven. Het sciencefiction element, het virus, wordt nergens verklaard of uitgediept, dit is vooral een post apocalypse verhaal dat zich concentreert op de zuiver menselijke en sociale (of antisociale) elementen van dit nieuwe bestaan. Chronologisch loopt alles door mekaar: het heden, het begin van de epidemie, de beschaving die er ooit was. Zo ook de diverse personages die allen op een of andere wijze met elkaar verweven geraken. De steeds terugkerende metafoor is een stripverhaal ‘Dr. Elf’ waaraan Kirsten jaren gewerkt heeft (de titel ‘Station Elf’ verwijst naar het eerste deel van die strip) en dat een SF-parallel vormt met de werkelijkheid. Het leest heel aangenaam en door de steeds verspringende tijdssitueringen krijg je een vaak veranderend beeld van de mooi getekende personages. Hier en daar is er wat schaarse dreiging en actie, en op het einde zelfs een sprankeltje hoop, maar overwegend is dit een lappendeken van menselijke emoties en verwerking van de ondergang van wat eens de beschaving is en nu iets wat enkel nog bestaat als een verzameling artefacten in een privaat museum. Mooi literair boek, maar of dit nu echt een sciencefiction prijs verdient laat ik aan de lezer over. Eddy C. Bertin (4) Station Eleven I Atlas Contact I 2014-2015 I Paperback I 384 Blz. I 9789025445409 I Emily St. John Mandel
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
September 2016
Categories
All
|