De laatste twintig jaar of zo hebben we al een overdosis gekregen van ‘urban fantasy’ reeksen, van Anita Blake en Buffy the vampire slayer, tot True Blood, Midnight, The House of Night, en tientallen meer. Romanreeksen over onze hedendaagse wereld die in de marge bevolkt wordt door weerwolven, vampiers, heksen, trollen, dwergen, elfen, demonen en een hele encyclopedie van bovennatuurlijke wezens. Het was dan ook met veel voorbehoud dat ik het eerste boek van alweer een nieuwe reeks opensloeg, om al vlug te merken dat dit net iets ànders was, en op het einde van deze kanjer van 544 blz. zowaar kon zeggen: nu kijk ik echt uit naar het tweede deel. De beschreven wereld lijkt op onze vertrouwde werkelijkheid maar met wezenlijke verschillen, eerder een parallelwereld dus. De wereld heet Nimad, en de Anderen zijn de originele bewoners, de ‘terra indigene’: gedaanteverwisselaars, elementalen, vampiers, weerwolven, en heel wat meer, maar net iets anders dan de vertrouwde stereotypes. Toen de eerste mensen opdoken dienden die voornamelijk als eten. Na eeuwen ontstond een soort samenwerking: de Anderen beheren de grondstoffen van Nimad, de mensen zorgen voor de techniek. Wat niet wil zeggen dat ze van elkaar houden, maar het is een rustige koude oorlog, een collaboratie die voor beide soorten voordelig is. Ter controle zijn er naast de wederzijdse nederzettingen en steden ook Stadsparken waar beide soorten samen leven en elkaar in het oog kunnen houden, liefst zonder moord- of vreetpartijen, en waar de menselijke wetten niet gelden. De geschiedenis van deze wereld is natuurlijk uitgebreider dan dit maar gooit je als lezer dadelijk in deze alternatieve maar toch zo herkenbare werkelijkheid. Gedaanteverwisselaar Simon Wolfgard is een weerwolf en leider van het Stadspark van het district Lakeside. In elk Stadspark dient een Contactmens te zijn die de relaties tussen Anderen en mensen verzorgt, maar weinig mensen houden dat lang vol. Ondanks hun meestal menselijke gedaante zijn de Anderen wrede predators, en de kleinste vergissing kan dodelijke gevolgen hebben. In dat Stadspark belandt de jonge Meg Corbyn. Een zachtaardig jong meisje dat op de vlucht is, wiens lichaam getekend is door tientallen sneden en die een tatoeäge CS759 op haar arm heeft. Meg heeft voedsel, werk en vooral een schuilplaats nodig, en tot zijn eigen verbazing neemt Simon haar op proef aan als Contactmens. Meg is wantrouwig en weet blijkbaar even weinig over gewone mensen dan over de Anderen. Toch klikt het al vlug naarmate zij leert hoe het wereldje draait in het Stadspark, en wordt zij geleidelijk aanvaard en dan zowat geadopteerd door de Anderen. Maar het gevaar loert want Meg is een cassandra sangre, een bloedprofeet: als zij zich snijdt of gesneden wordt ziet zij fragmenten uit de toekomst. Die visioenen zijn voor sommigen een bron van rijkdom en macht, en Meg is ontsnapt uit een instituut waar vele jonge meisjes zoals zij gevangen gehouden werden en uitgebuit. De Beheerder van dat instituut en zijn mensen, de Lopende Namen, willen Meg terug. Via de menselijke gouverneur en burgemeester zetten zij druk op de Anderen, slecht idee natuurlijk want de Anderen scharen zich achter ‘hun’ Meg. Meg krijgt veel steun van Monty, een politieman die ooit een inzichtsfout maakte met fatale afloop en voor de mensen dus persona non grata werd. Meg neemt de zorg op zich over een getraamatiseerde jonge weerwolf, raakt bevriend met de allermachtige elementalen die de seizoenen en natuurkrachten beheersen, en verandert stilaan in een zelfbewuste sterke jonge vrouw. Haar tegenpool is de opdringerige Asia Crane, een arrogant en egoïstisch kreng die droomt van een carrière in de mediawereld en er alles op zet op Meg te pakken te krijgen. En zo zijn we nog maar pas in het begin van een lijvige rollercoaster vol actie, humor en vlot inzicht in de menselijke en onmenselijke protagonisten. Bishop heeft een vlotte en aangename schrijfstijl, de horror is onderhuids en onderkoeld, zoals de luchtige manier waarop de Anderen hun vijanden afslachten en dan lekker oppeuzelen. We krijgen steeds meer inzicht in deze schijnbaar vertrouwde wereld en zijn bizarre, griezelige toch sympathieke bewoners. Een hernieuwende urban (dark) fanfasy vol originele ideetjes en onverwachte plotwendingen. Absoluut aangeraden. Op het einde krijgen we nog de eerste zes bladzijden van het tweede boek ‘Zwarte Veren’. Zoals gezegd in het begin: ik kijk daar echt naar uit. Eddy C. Bertin (5) Written in Red I De Fontein I 2013-2015 I Paperback I 544 Blz. I 9789026137518 I Anne Bishop
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
September 2016
Categories
All
|