13th Age is een fantasy rollenspel dat is voortgesproten uit de open licentie voor Dungeons & Dragons, maar dus wel op zijn eigen poten staat. Overigens is dat niet verwonderlijk, want de altijd sympathieke Heinsoo werkte onder andere nog aan Forgotten Realms en D&D 4th Edition, terwijl Tweet ‘lead designer’ was voor D&D 3rd Edition. In 13th Age brengt het duo een simpeler, abstracter spelsysteem en een aantal elementen die nauwer worden geassocieerd met ‘verhalende’ rollenspelen naar voren. Wat wij ervan vinden, kan je hieronder lezen.
0 Comments
Geen enkele wereld, geen enkel verhaal, geen enkele droom is volledig zonder personen of wezens die er wonen. De 13th Age Bestiary brengt 52 (13 x 4) monsters en andere creaturen naar voren. Velen van hen hebben ook verschillende subrassen of specifieke rollen, waardoor het totaal op zo’n 200 wordt gebracht.
Het Dertiende Tijdperk is vol wonderen. Aan de binnenste punt van Azure Bay, ingesloten door de Bronze River, biedt de oude wand van een vergane vulkaan ruggensteun aan Axis, de City of Swords, waar de Emperor zetelt en draken die gekend staan als de Wyrmblessed waken vanuit de wolken. Elders, in de Queen’s Woods, verplaatst de Court of Stars zich volgens een mystiek patroon dat enkel door Elves kan doorgrond worden. Hier voelen de Wood Elves zich thuis, maar de aard van het hof – midden in de open natuur – draagt bij tot de spanningen tussen hen, de High Elves en de Drow. Zelfs hun gedeelde raciale identiteit, die bekend staat als de Leafblood, lijkt onvoldoende om voor eensgezindheid te zorgen. Vlakbij de Koru Straits kijkt Drakenhall, de City of Monsters, bovenop de ruïnes van Highrock uit over de verbinding tussen de Iron Sea en de Midlands Sea. Hier regeert de Blue Dragon sinds hij lang geleden een akkoord sloot met een vorige Emperor. Eender welk wezen – hoe monsterlijk ook – is welkom in deze metropolis, zolang het maar de edicten van de Blue Dragon volgt.
Disclaimer Ik heb deze recensie objectief aangevat, maar ben ook de scenarist van Achtung! Cthulhu: The Secret War, de film die ik voor Modiphius Entertainment heb geschreven. Een van de drie personages die door deze figuurtjes wordt uitgebeeld komt ook in de film voor. Achtergrond Cold Ones zien er vaag uit als bleke mensen wier huid bedekt is met ijs. Overal steken harde, messcherpe stukjes ijs echter uit hun lichaam, waardoor ze er niet alleen vervaarlijk uitzien, maar ook heel dodelijk zijn. Aanvankelijk lijken ze haast geesten te zijn en Cold Ones kunnen we degelijk door de nauwste openingen slippen, maar ze zijn wel degelijk materieel en kunnen met het doodste gemak vlees van beenderen scheiden. Ze zijn overigens eigen aan de Achtung! Cthulhu-setting. De figuurtjes Zeker weten: van alle figuurtjes die er voorlopig voor Achtung! Cthulhu beschikbaar zijn, horen de Cold Ones tot onze favorieten. Dat heeft niet enkel te maken met het feit dat ze er cool (in alle betekenissen van het woord) uitzien: we zeggen het ook omdat ze gemakkelijker te assembleren zijn dan, bijvoorbeeld, de Deep Ones of de Hounds of Tindalos. Die wezens duiken wel vaker op in de ‘Cthulhu mythos’, terwijl Cold Ones wellicht minder vaak zullen kunnen gebruikt worden. Aan de andere kant zou je ze met enige goede wil wel kunnen laten doorgaan voor een soort Elemental in een fantasy rollenspel, of voor een andere soort ijsmonsters. Klein minpuntje is dat de Cold Ones er – enigszins begrijpelijk – iets statischer uitzien dan, pakweg, de figuurtjes in beide Allied Investigators-pakketjes. Vooral de Cold One die beide armen wijd uitspreidt, is misschien een beetje te weinig elegant. Leuk is dan weer wel dat er in elke pose wel een verhaal steekt en dat de verschillende Cold Ones zo een eigen identiteit hebben gekregen. Tof! Dirk Vandereyken (4) Uitgever: Modiphius Entertainment I Beeldhouwer: Russ Charles I 1 pakketje met 3 figuurtjes (schaal: 28mm)
I 2014 Disclaimer Ik heb deze recensie objectief aangevat, maar ben ook de scenarist van Achtung! Cthulhu: The Secret War, de film die ik voor Modiphius Entertainment heb geschreven. Een van de drie personages die door deze figuurtjes wordt uitgebeeld komt ook in de film voor. Achtergrond Net als Allied Investigators – Pack 1 bevat Pack 2 drie ‘onderzoekers’ voor het Achtung! Cthulhu-rollenspel die ook worden beschreven in de (gratis te downloaden) verzameling kortverhalen Tales from the Crucible. Een ervan, Ariane Dubois, speelt ook een grote rol in de film Achtung! Cthulhu: The Secret War, die we volgend jaar zullen opnemen. Ariane wordt hier voorgesteld in een ‘latere’ versie. De film vindt plaats in september 1939, voordat een monster haar laat leven zodat het zich via haar kan voeden op de zielen van nazi’s. Haar figuurtje wordt in actie voorgesteld met het monster op haar rug, maar je kunt het creatuur ook gewoon achterwege laten en niet monteren. Overigens kregen we tijdens de assemblage wel wat lijm op onze vingers, want de vleugels en het lijfje moet je ook nog allemaal afzonderlijk aan elkaar plakken. Buiten Ariane is er ook nog korporaal Akhee ‘The Eye’ Singh, die niet alleen een mes in zijn handen heeft, maar ook een magisch oog. Tenslotte is er kapitein Eric ‘Badger’ Harris, die gebruik maakt van een speciaal ‘stoomgeweer’. De figuurtjes Alle figuurtjes zijn gebeeldhouwd op een schaal van 28 mm en hebben elk een ronde basis van 30 mm gekregen – standaard voor de meeste rollenspelen of ‘miniature battle games’. Zoals meestal het geval is, moet je ze zelf ook nog verven, wat natuurlijk een gedeelte van de ‘fun’ is. Beeldhouwer Russ Charles levert haast altijd figuurtjes van goeie kwaliteit af en dat is ook hier weer het geval: er zijn heel wat leuke details te bespeuren in elk modelletje en de poses zijn zoals steeds behoorlijk realistisch, terwijl ook de gelaatsuitdrukkingen erg geslaagd zijn. Franse verzetsstrijdster Ariane heeft wel een weinig tot de verbeelding sprekend kleedje aan, waardoor ze visueel eigenlijk vooral opvalt door het monster op haar rug. Toch vinden we haar interessanter dan het miniatuurtje van haar Russische tegenhangster, Natalya, uit Pack 1. Terwijl Ariane enkel een schoudertas en een pistool bij zich heeft, is het dankzij onder andere de riemen, gordels en zakken van zowel Singh als Harris meer genieten geblazen. Dat ook deze figuurtjes eigenlijk heel specifiek voor Achtung! Cthulhu zijn bedoeld (door het magische oog en het stoomgeweer kan eigenlijk alleen maar Ariane zonder monster voor verschillende genres ingezet worden), is zowel een pluspunt (wegens uniek) als een lichte tegenvaller (voor wie zijn of haar modelletjes ook graag in andere games gebruikt). Dirk Vandereyken (4) Uitgever: Modiphius Entertainment I Beeldhouwer: Russ Charles I 1 pakketje met 3 figuurtjes (schaal: 28mm) I 2
Disclaimer Ik heb deze recensie objectief aangevat, maar ben ook de scenarist van Achtung! Cthulhu: The Secret War, de film die ik voor Modiphius Entertainment heb geschreven. Een van de drie personages die door deze figuurtjes wordt uitgebeeld komt ook in de film voor. Achtergrond Achtung! Cthulhu is een uniek rollenspel dat ook een eigen boardgame (en binnenkort dus film) heeft. De genre houdt het midden tussen het soort pulp dat je van Indiana Jones of Hellboy verwacht en de gitzwarte gotische horror van H.P. Lovecraft. Alle rolenspelboeken die tot nu toe zijn uitgebracht bevatten zowel statistieken voor Call of Cthulhu van Chaosium als voor Savage Worlds. Over het algemeen wordt aangenomen dat Call of Cthulhu vooral een passend spelsysteem is voor wie de griezel van Achtung! Cthulhu wil benadrukken, terwijl Savage Worlds beter geschikt is voor wie meer van het pulpgenre houdt. In dit pakketje vind je drie helden terug die ook voorkomen in Tales of the Crucible, een verzameling kortverhalen voor Achtung! Cthulhu die je gratis kunt downloaden. Ook in verschillende boeken voor dit rollenspel worden de personages vermeld. Allied Investigators – Pack 1 toont de ‘onderzoekers’ in een iets later stadium van de Tweede Wereldoorlog: de Russische tankbestuurster Natalya Petrova is al bezeten door de geest van Moeder Rusland en professor Deadman is een spreuk aan het voorlezen terwijl hij het hoofd van een Mi-Go (een gevleugeld, insectachtig ras dat een basis onderhoudt op Pluto) vasthoudt. Ook sergeant Carter lijkt een monster overwonnen te hebben en houdt triomfantelijk een afgehakte tentakel vast in een hand, terwijl hij met het andere een groot Thompson machinepistool vasthoudt. De figuurtjes Wat onmiddellijk opvalt, zijn de totaal verschillende, maar realistische poses die deze protagonisten erop nahouden: Deadman lijkt zelfzeker, maar ook voorzichtiger, terwijl Natalya aan het schieten is terwijl ze verder loopt. Carters pose ziet er dan weer het stoerst uit. Een van de leukste houdingen is echter die van de demon op Natalya’s rug, die het figuurtje echt een speciale ‘look’ geeft. Zoals het geval is met de meeste figuurtjes voor Achtung! Cthulhu die aanvankelijk uitkwamen, is er voor deze miniatuurtjes wat assemblage vereist. Vooral Natalya heeft wat zorg nodig. Elk figuurtje heeft een aparte arm die je nog moet vastplakken of –pinnen, maar de demon van Natalya heeft nog twee aparte armen en een extra tussenelement. Gelukkig past alles goed in elkaar en hoefden we niet lang te proberen om alle stukjes bij elkaar te puzzelen. Het zorgt er in ieder geval wel voor dat je wat kunt variëren, zodat je er een eigen dynamiek aan kunt geven. Wel is het natuurlijk zo dat een demon op de rug plaatsen meteen ook betekent dat het figuurtje moeilijker voor andere doeleinden (of spelen) te gebruiken is. In het geval van Allied Investigators – Pack 1 is het echter zo dat je het monster ook gewoon kunt weglaten. Het is perfect mogelijk om alleen Natalya uit te beelden, al verliest het figuurtje dan wel aan présence. Dat is niet het geval bij de twee andere helden, die uit zichzelf wat meer uitstraling hebben. Ook bevat Carter wellicht de meest interessante details en moet je het figuurtje verschillende keren bekijken om die allemaal te ontdekken – een pluspunt, wat ons betreft. Dit zijn leuke figuurtjes, die door de nadruk op het horroraspect en de extra ‘accessoires’ wel iets minder bruikbaar zijn voor andere moderne rollenspelen of miniature battle games – tenzij de spelers overeenkomen om zaken als het Mi-Gohoofd gewoon te negeren. Dirk Vandereyken (4) Uitgever: Modiphius Entertainment I 1 pakketje met 3 figuurtjes (schaal: 28mm) I 2014
Tijdens de laatste jaren is Boekarest het toneel geweest van een aanhoudende golf opstanden en protesten die problemen probeerden aan te kaarten van verkiezingsfraude tot dierenmishandeling. Heeft de onrust iets te maken met het feit dat de aardbeving van 1940 het graf van ene Vlad Tepes heeft beschadigd, waarna zijn overblijfselen op mysterieuze wijze uit het Museum voor Nationale Geschiedenis zijn verdwenen? En waarom plaatst de plaatselijke bevolking kruisen, kaarsen en rozen op het graf an Nicolae en Elena Ceausescu? Waar is het rode kwik naartoe dat tussen 1989 en 1996 door de Roemeense politie werd geconfisceerd? In 1922 beweerden drie Londenaars dat ze in Coventry Street waren aangevallen door een onzichtbare vampier, maar ook in 2007 werd er nog gewag gemaak van een 'vampierengeest'. Collectieve fantasie of is er meer aan de hand? Volgens Bram Stoker kocht Dracula ooit een landgoed in Purfleet, ten oosten van Londen. Een aantal van de documenten daarrond zijn recentelijk opnieuw opgedoken, maar iedereen die ermee omgaat, sterft. Hun lichamen worden zonder bloed in de aderen teruggevonden. En wie de tabloids analyseert, merkt dat zogenaamde 'weerwolfaanvallen' die in de Underground en Hyde Park zijn gerapporteerd rond de Russische ambassade plaatsvinden. Wat is er precies aan de hand? In Tunesië proberen de aanhangers van de oude regering sinds de islamitische partij er in 2011 aan de macht kwam zo weinig mogelijk stof op te laten waaien, maar een aantal ex-PLO-agenten hebben aanwijzingen gevonden van een samenzwering die naar Palestina en Israël lijkt te leiden. En is het waar dat de Mukhabarat geheime dossiers bezit over de aanwezigheid van bloedzuigende wezens? Het zijn maar drie van de vele steden waar vreemde dingen aan het gebeuren zijn, waar gevoelige informatie angstvallig wordt verzwegen tegenover de grote massa en waar er bewijzen te vinden zijn van het bestaan van het enige soort monster dat in zowat elke cultuur wordt vertegenwoordigd in de legenden: vampiers. Achtergrond In Night's Black Agents, dat mooi is uitgegeven met veel donkere kleurentekeningen en jammer genoeg ook iets te drukke letters, kruipen de spelers in de rol van personages die vroeger deel uitmaakten van een of andere organisatie die hen hebben geleerd hoe ze moeten overleven in de schaduwen: MI5, de Stasi, de CIA, de Mossad of een dergelijk instituut. Sinds enkele jaren zijn ze echter terug te vinden in een geheime groep criminelen, huurlingen of paramilitairen. Ze behouden een netwerk dat gedeeltelijk bestaat uit hun voormalige contacten, maar hun opdracht is veranderd. Vampiers bestaan immers wel degelijk en het is aan de personages om al hun bekwaamheden aan te wenden om te ontdekken wat er eigenlijk aan de hand is en de monsters te stoppen voor er nog ergere dingen gebeuren... Dit rollenspel wordt uitgegeven door Pelgrane Press, dat een aantal van de beste schrijvers in de rpg-wereld in de rangen heeft, zoals Robin D. Laws en Kenneth Hite. Het gebruikt het Gumshoe-systeem, een regelset die heel erg gericht is op onderzoek en het ontrafelen van mysteries en waar onder andere ook Trail of Cthulhu op draait. Er wordt geen specifieke 'setting' gegeven, maar wel worden er een hoop opties aangeboden die de spelleider kan gebruiken om zijn of haar eigen vampierenmythologie en raadsels mee op te bouwen, maar eerst... De personages Alle Player Characters kiezen eerst een of meerdere Backgrounds. Die zijn flexibel en bovendien is het perfect toegelaten om jouw eigen achtergrond te verzinnen, maar de keuzes zelf tonen al onmiddellijk dat Hite zijn research uitstekend heeft gedaan en ademen een intense spionagesfeer uit. Er worden 17 Backgrounds gegeven die variëren van Analyst tot Asset Handler (iemand die 'assets' - menselijke contacten, bronnen en informanten controleert), Bagman (iemand die de geldstromen beheert), Bang-and-Burner (een saboteur), Black Bagger (een professionele inbreker), Wheel Artist (een zeer goed getrainde chauffeur) en Wire Rat (een technische expert). Elke Background bevat een korte beschrijving en een aantal specifieke voorbeelden van organisaties die ook in het echt bestaan (bijvoorbeeld een CSG 9-scherpschutter, een moordenaar van de FBI of Mossad, een huurmoordenaar van de Camorra of een IRA-aanhaner voor Wet Worker). Ook worden er 6 punten aan Investigative Abilities en 18 punten aan General Abilities vermeld, telkens met een aantal alternatieven. Die punten tellen mee voor het totaal dat je krijgt om uit e geven. Voor Investigative Abilities hangt dat totaal af van het aantal spelers dat meedoet, van 32 voor 2 spelers tot 20 voor 5 of meer spelers. Dat betekent dat je in elke spelsessie voldoende mogelijkheden zal hebben om mysteries op te lossen, maar het probleem met deze manier van werken is wel dat niet alle spelersgroepen even standvastig zijn. Soms stoppen spelers ermee of komen er nieuwe leden bij. De regels stellen wel duidelijk dat spelers die maar zo nu en dan meedoen niet worden meegeteld bij het bepalen van het te verdelen aantal punten dat elk personage ter beschikking heeft, maar de scheidingslijn is wat ons betreft te dun om van een goede richtlijn te kunnen spreken. Verder krijg je 70 Build Points om uit te geven aan jouw General Abilities. Overigens kunnen spelers punten onder elkaar uitwisselen (1 punt in een Investigative Ability is 3 punten in een General Ability waard), wat een heel leuk idee is en voor een interessante dynamiek kan zorgen bij het genereren van een Character. Verder krijg je ook een aantal punten in verschillende Investigative en General Abilities gratis. Attributes zoals Strength, Dexterity en Intelligence, die je in de meeste andere rollenspelen vindt, worden hier niet gebruikt en de nadruk ligt heel sterk op vaardigheden die kunnen gebruikt worden tijdens onderzoek, al wordt zeker het actie-aspect niet vergeten. 1 punt in een Investigative Ability betekent al dat je er uitzonderlijk goed in bent; Player Characters met 3 punten zijn meestal vooraanstaande experts en gekend omwille van hun expertise - denk aan Bones uit de gelijknamige tv-reeks. Wat Investigative Abilities zo sterk maakt, is dat je er niet voor hoeft te rollen. Je slaagt met andere woorden altijd! Er is echter een 'maar': door (tijdelijk) een of twee punten in een Investigative Ability uit te geven, kan je op bepaalde momenten in een scenario nog meer te weten komen over een bepaalde zaak of persoon. Met Chemistry zal je bijvoorbeeld altijd benzine kunnen herkennen - je hoeft er niet voor te rollen. Maar je zult een punt Chemistry moeten uitgeven om ook te weten te komen dat er additieen in zitten die de brandstof efficiënter maken. Aanvankelijk stelden we ons vragen bij deze regel: automatische successen lijken voor minder spanning te zorgen. Aan de andere kant is het de bedoeling dat de personages échte experts zijn in hun veld, op een manier die haast onmogelijk is om uit te spelen. De meeste spelers zullen immers véél minder weten over een bepaald onderwerp dan hun personages, als die laatste daar een relevante Investigative Ability voor hebben. Omdat het ontdekken en analyseren van aanwijzingen zo integraal is aan Gumshoe, is het belangrijk om de spelers een manier te geven om op Sherlock Holmes-achtige wijze te kunnen werken wanneer ze topexperts zijn in dat veld. Bovendien zou je kunnen zeggen dat ze in zekere zin wel kunnen falen door geen punt uit te geven wanneer ze een belangrijke clue hebben ontdekt. Beslissen wanneer je dat wel of niet doet, is dus een belangrijk en spannend onderdeel van Night's Black Agents. Wel zijn er iets teveel Investigative Abilities vergeleken met General Abilities: bijna 40 tegenover 23. Investigative Abilities als Flattery, Flirting of Negotiation hadden we dan ook liever als General Abilities gezien omdat ze sterk afhangen van de interactie met iemand anders. Enkele voorbeelden van andere Investigative Abilities zijn: Art History, Bullshit Detector, Forensic Pathology, Occult Studies, Tradecraft, Traffic Analysis en Vampirology. Je krijgt ook 70 punten om te verdelen aan General Abilities. Doorgaans steek je meer punten in een General Ability dan in een Investigative Ability. Er is ook geen echt plafond, maar 8 punten in een General Ability is al heel erg veel en laat je ook toe om een Cherry te gebruiken - dat is een extra voordeel, zoals een bonus die je krijgt op een andere Ability. Om te slagen in een General Ability, rol je een zeszijdige dobbelsteen. Voor een gemakkelijke taak heb je maar een 2 nodig, terwijl 4 de gemiddelde moeilijkheid is. De hoogste Target Number is 8. Die kan je niet bereiken met 1d6, maar je kunt tijdelijk ook punten van een General Ability uitgeven. Die worden dan bij de dobbelsteen opgeteld. Enkele voorbeelden van General Abilities zijn: Conceal, Digital Intrusion, Filch, Hand-to-Hand, Infilitration, Shooting, Shrink, Surveillance en Weapons. Een aantal General Abilities zijn ook belangrijk bij vecht- of actiescènes: Athletics bepaalt immers ook hoe moeilijk je bent om te raken, Health fungeert als een soort Hit Points en Stability is het Gumshoe-equivalent van Sanity in Call of Cthulhu. Tenslotte kan je een General Ability kiezen als jouw MOS ('Military Operational Specialty'), waardoor ook die een keer per sessie automatisch lukt. Ook de psychologie van jouw personage is belangrijk: je kiest voor hem of haar ook drie Sources of Stability (een Solace, een Safety en een Symbol), die bepalen hoe hij of zij erin slaagt om niet volslagen krankejorum te worden, en een Drive (zoals bijvoorbeeld Altruism, Atonement, Revenge, Thrill-Seeker of Transparency). Natuurlijk is er ook heel wat uitrusting waar je kunt uit kiezen. Veel opties hebben rechtstreeks te maken met spionage en dergelijke aangelegenheden, wat natuurlijk erg belangrijk is voor dit soort spel. De regels Een groot deel van de regels zit vervat in de beschrijving van het maken van personages, hierboven. Belangrijk is echter dat een aantal regels afhangen van de sfeer die de groep en de spelleider uitkiezen voor hun Campaign. Er zijn vier mogelijkheden, die elk een naam een eigen icoon hebben gekregen: Burn (waarbij de nadruk ligt op psychologische schade en de nadelen van heldhaftigheid, zoals in de tv-series Alias of The Bourne Trilogy), Dust (een cinematische thriller, zoals Three Days of the Condor), Mirror (waarbij de focus ligt op geheimen en complotten) en Stakes (waarbij de personages worden gedreven door een hoger doel, denk aan Jack Ryan of zelfs James Bond). Relevante regels heben steeds een of meerdere icoontje naast de titel om duidelijk te maken bij welke spelgenres ze passen. Dit is een coole vondst, alleen is het mogelijk om genres te mixen, wat alles iets verwarrender maakt, en is het niet altijd gemakkelijk om bij te houden welk regel je nu wanneer moet gebruiken. Oefening baart echter kunst. Er zijn regels voor allerlei effecten van de omgeving (zoals verdrinken of gas) en situaties. Een groot deel van het hoofdstuk rond regels wordt echter ingenomen door achtervolgingsscènes. Die worden niet uitgespeeld met figuurtjes, maar zijn eerder abstract, zonder daarbij veel aan spanning in te boeten. Ook erg leuk zijn de extra opties onder de noemer Thriller Combat Rules, die de vechtregels van het Gumshoe-systeem sterk uitbreiden met regels voor zaken as automatische vuurwapens, richten op specifieke lichaamsdelen, Critical Hits, ontwijkingsmanoeuvres, meerdere aanvallen of doelwitten, doen alsof, roekeloze aanvallen, enzovoort. Dit was zeker nodig en al helemaal voor een spel als Night's Black Agents, waarin actie toch iets belangrijker is dan in Trail of Cthulhu. ... En verder Wat Night's Black Agents écht bijzonder maakt, is de aandacht die er wordt besteed aan de verschillende genres, de mogelijke geheimen en samenzweringen, en de manier waarop er onderzoek wordt gevoerd. De tekst isdoorgaans behoorlijk evocatief en bevat enorm veel ideeën die spelleiders met veel plezier kunnen overnemen. Het advies voor spelers en spelleiders is van uitzonderlijke kwaliteit, vooral wat betreft het in elkaar steken van interessante scenario's, het bedenken van aanwijzingen en het structureren van een avontuur. Die nadruk op structuur is zowel te vinden in de verhaaltechnische elementen als in het opbouwen van de vampierencultuur die aan de touwtjes aan het trekken is. Er zijn namelijk veel mogelijkheden wat vampiers betreft: misschien lijken ze op de wezens die we kennen uit de boeken van Anne Rice of Vampire: The Masquerade, misschien gaat het eerder om typische vampieren à la Dracula, misschien zijn ze eerder monsterachtig of hebben we eigenlijk te maken als energiewezens, of als monsters die zich niet voeden op bloed, maar op de levensenergie van hun slachtoffers. We herinneren ons nog een oude aflevering van Buck Rogers waarin een dergelijke vampier werd opgevoerd. Er worden voorbeelden gegeven van generische antagonisten, mogelijke steden waarin je jouw Campaign kan laten plaatsvinden en meer. Ook bevat het boek een erg goed introductiescenario dat absoluut de moeite waard is om eens uit te spelen! Conclusie Night's Black Agents is een uitstekend spel, dat echter niet voor iedereen is. De focus ligt op een goede mengeling tussen actie en meer cerebrale zaken, en het onderzoeken van een mysterie is meestal belangrijker dan een robbertje te vechten met de vijand. Buiten de bedenkingen die we al eerder maakten, wérkt het systeem ook gewoon heel erg goed voor het genre dat het simuleert en dat is van enorm belang. Ja, Night's Black Agents is een must-have, ook al omdat er weinig rollenspelen beschikbaar zijn als dit! Dirk Vandereyken (4½) Uitgever: Pelgrane Press I Ontwerper: Kenneth Hite I Hardcover I 232 blz. I 2012
Geluiden voor sf -rollenspelen Een laatste check-up van alle systemen en je kunt vertrekken uit de ruimtehaven. Het zachte geruis van allerlei apparaten in grote, holle ruimtes is duidelijk hoorbaar op de achtergrond. Jouw droids leggen de laatste hand aan de reparaties die nodig waren na een recent gevecht met een sterrenkruiser, maar hun enthousiaste gebliep maakt duidelijk dat ze bijna klaar zijn met hun taak. Je duwt de nodige knopjes in op de console. Een aantal piepjes gaat het opstarten van de motors vooraf en het ruimteschip komt langzaam tot leven, klaar om te vertrekken naar een naburig zonnestelsel… Een paar dagen later bevindt je jezelf op een veraf gelegen ijsplaneet. De kille wind is duidelijk hoorbaar om je heen en na een tijdje beginnen de verschillende geluiden die hij maakt je zelfs een indicatie te geven van hoe koud of sterk hij is. Doorheen alles hoor je echter jouw eigen adem in jouw ruimtepak weerklinken, terwijl elke stap die je maakt wat meer sneeuw onder jouw zware magnetische laarzen verbrijzelt. En dan hoor je het: beestachtig gegrom in de verte, gevolgd door een vervaarlijk, onmenselijk geschreeuw… Achtergrond De Syrinscape Fantasy Player is een programma dat je gratis kunt downloaden, maar dat net als de Syrinscape Fantasy Player pas volledig tot zijn recht komt als je er ook een aantal SoundSets voor aanschaft. Het is een enorm veelzijdig softwarepakket dat je op zowat elk mogelijk apparaat kunt draaien, of het nu een gsm, een tablet, een desktop of een laptop is. Daardoor kunnen spelleiders hun sessies erg veel sfeer verlenen en hun spelers nog vollediger onderdompelen in de wereld die ze samen met hen creëren. Voor een meer volledige beschrijving, kan je onze bespreking van de Syrinscape Fantasy Player lezen. Deze Sci Fi Player werkt immers nagenoeg identiek, maar heeft skins die perfect passen bij het genre (een andere voor elke SoundSet) en hetzelfde geldt natuurlijk voor de geluidslandschappen zelf. Hoe het werkt Net zoals dat het geval is bij de Syrinscape Fantasy Player, is elke SoundSet opgebouwd uit een aantal Elements die je elk apart kunt laten afspelen. Een slider zorgt er bovendien voor dat je zelf kiest hoe aanwezig elk Element in de mix zit. Telkens worden er ook een aantal Moods gegeven die elk voor een vooraf ingestelde combinatie van Elements zorgen. Voor de SoundSet Spaceship Battle zijn er bijvoorbeeld vier Moods: Dog Fight, Minor Skirmish, Battle Fleet en No Music. Het aantal Elements is bovendien indrukwekkend: Music, Laser Strafes 1, Laser Strafes 2, Lasers Rapidfire 1, Lasers Rapidfire 2, Explosions Large, Explosions Even Larger, Ship Fly By Large, Ship Fly By Medium, Ship Flyby Small, Lasers Lite, Capital Ship Engines en Capital Ship Guns. Dat er zoveel Elements zijn, is overigens niet verwonderlijk: sf is immers een nog breeder genre dan fantasy en er zijn vaak nog meer verschillen tussen de verschillende werelden en subgenres. Om voldoende universeel te kunnen zijn, is het voor heel wat SoundSets dus nodig om voldoende opties te hebben. De One-Shots (buttons die je onderaan kunt aanklikken voor een eenmalig geluid) zijn zoals bij de Fantasy Player beschikbaar voor elke SoundSet. In dit geval gaat het om: Distress Signal, Scanner, Capital Ship Guns Rapidfire, Explosion, Blaster Impact en Laser Shot. De One-Shots bovenaan verschillen per SoundSet (ook het aantal verschilt trouwens). Voor Space Battle krijgen we bijvoorbeeld: Tractor Beam, Bomber Hits, Bf-Laser en opnieuw Capital Guns Rapidfire. Een ander goed voorbeeld is Market Street 2076, dat perfect past bij eender welk cyberpunkspel, maar ook voor andere sf-genres erg van toepassing is. Hier krijg je maar liefst zes Moods: Busy, Not So Busy, Deserted, Bladerunner, Neo Tokyo en Alley Market. De Elements zijn: Music, During a Rain, Crowd Ambience: Vendors, Crowd Ambience: Loiterers, Foot Traffic, Vehicle Traffic, More Vehicle Traffic, Advertisement Echoes, Asian Undertones en Neon Lights. Er zijn bij deze SoundSet twee One-Shots bovenaan: Walking Mech en Nearby Explosion. Ook nu is het mogelijk om sliders op een bepaalde positie te plaatsen en die te saven als jouw eigen Mood, maar niet om Elements van de ene naar de andere SoundSet te importeren. Tenslotte zijn er voorlopig minder SoundSets beschikbaar dan voor de Syrinscape Fantasy Player, maar wat er nu al is, zou wel voldoende moeten zijn voor de meeste avonturen (er komen binnenkort overigens nog meer SoundSets uit). Wij testten: Shipboard, Blaster Battle, Shapeship Battle, Market Street 2076, Cyberpunk Disco, Frozen Moon en Nebula, terwijl er nog twee andere SoundSets beschikbaar zijn die we niet konden uitproberen. Conclusie Niet aan twijfelen: de Syrinscape Fantasy Player is écht een waardevolle toevoeging voor elk sf-rollenspel! Wij genoten enorm van de verschillende geluiden en de veelzijdigheid van dit fantastisch product en dat zal jij wellicht ook doen! Dirk Vandereyken (5 Benjamin Loomes I Uitgever: Syrinscape Software I 2014
De wereld ‘Glorantha is een magische wereld, geen planeet die in de ruimte zweeft.’ Zo begint de sublieme Guide to Glorantha, tenminste na het voorwoord van Greg Stafford, de inhoudstabel en de drie pagina’s vol Kickstarter-bijdragen. Stafford heeft gelijk: de Inner World is eigenlijk een kubus, met daarbuiten de Sky World en daaronder de Underworld en zijn zes hellen. De zon is geen ster, maar wel de belichaming van de levende god, Yelm – slechts een van de vele goden, die allemaal in staat zijn om het lot van de mensheid te beïnvloeden. Zijn Sun Path leidt van de Gates of Dawn langs de Gates of Dusk naar de Underworld. Heersers en leiders gebruiken eerder magie dan technologie om hun wensen in vervulling te zien gaan en mensen zijn nog een jong ras in Glorantha. Tot het Tweede Tijdperk een duizendtal jaar geleden begon, waren ze nog een van de vele inwoners, maar tegenwoord zijn er goed voor zo’n 80% van alle intelligente rassen. De meest voorkomende mensenrassen zijn de blauwhuidige Veldang, de donkere Agimori, de Aziatische Vithelans en de blanke Wareran, al worden onder andere ook de groene en amfibische Waertagi, de pygmeeën van Pamaltela of Prax en de zeskleurige Teleono tot de mensenrassen gerekend. De belangrijkste Elder Races bestaan uit de Aldryami (elfen), de dragonewts, de Mostali (dwergen), de Uz (trollen) en de Triolini (merfolk). Hoewel de mensheid nog in een soort Bronzen Tijdperk zit, geldt dat niet voor alle andere rassen. Velen van hen kennen immers een cultuur en technologie die weinig gelijkenissen toont met de onze. Centraal in het dagdagelijkse leven staat de relatie tussen deze culturen en magie: iedereen weet dat magie echt is en iedereen erkent het bestaan van een groot aantal goden. Hoewel de wereld polytheïstisch is, kiest men er vaak voor om een specifieke godheid te aanbidden, terwijl ook andere geloven bestaan: naturalistisch animisme, filosofisch materialisme en mystieke verlichting. Door de alomtegenwoordige aanwezigheid van magie zijn wonden vaak gemakkelijker te behandelen – wat helaas ook voor meer geweld zorgt – en worden jacht en landbouw veel beter ondersteund, al blijven ziekten een groot probleem en een van de belangrijkste doodsoorzaken. De invloed van magie is ook duidelijk in de geografie en het politiek klimaat van Glorantha en kan zowel een structurerend (het Kralorelan Empire) als een erg onvoorspelbaar (de Chaos Wastes of Genertela) effect hebben. Desondanks is het bestaan in Glorantha vanuit het meest positieve oogpunt onzeker: veelvuldige magische en natuurlijke rampen, godsdienstoorlogen, veroveringstochten en de inmenging van bovennatuurlijke entiteiten als de Juggernaut en de Mother of Monsters – die beiden in staat zijn om hele steden in een keer te vernietigen – tekenen zowel de geschiedenis als het huidige wereldklimaat. Hoewel de sociale organisaties even complex zijn als de moderne maatschappij, leven de meeste Gloranthans in kleine groepen met een zwakke centrale regering, waardoor er meer nadruk ligt op sterke leiders, plaatselijke gebruiken en millennia-oude tradities. Om in dit klimaat te kunnen overleven, zijn de verschillende regimes – of het nu om koninkrijken, stadsstaten, stammen of theocratische dictatoriale naties gaat – gewoonlijk behoorlijk totalitair, en is er meestal geen vrije keuze van religie of beroep. Leiders worden gekozen omwille van geboorterecht of hun vaardigheid in de jacht, oorlog, magie of een andere bekwaamheid. Hun macht wordt vaak enkel binnen de perken gehouden door de (adellijke) families of priesters die hen omringen. Er is geen globale infrastructuur, geen internationale organisatie en geen wereldwijd handelsnetwerk. Lange reizen zijn gevaarlijk, banditisme is een wijdverspreid fenomeen en in regio als Praxia zijn bizons, lama, antelopen en zebra’s in grotere getale aanwezig dan (dure) paarden. Meer, zelfs: rijdieren zijn gewoonlijk enkel beschikbaar voor de rijken en nomaden. Wegen en dus ook voertuigen op wielen zijn eerder een zeldzaamheid en rivieren worden veel vaker gebruikt om handel te drijven, al zijn de zeeën misschien wel nog gevaarlijker dan het land. Het ontbreken van een doorgedreven bureaucratie zorgt ervoor dat de verschillende Gloranthan maatschappijen een min of meer beperkte invloed uitoefenen over elkaar, al bestaan er uitzonderingen, zoals het Lunar Empire, het Kingdom of Loskalm en het Kralorelan Empire. Door de aanwezigheid van magie en het onweerlegbare bestaan van de goden, zijn heel wat culturen voor onze moderne maatschappij moeilijk te begrijpen. Zo wordt er aan de Brithini onsterfelijkheid beloofd, maar is zelfbeschikking voor hen haast een buitenaards concept. De Gloranthan oorlogsvoering lijkt op de onze, maar vaak speelt magie een beslissende rol, of het nu om de bliksemschichten die priesters oproepen, de geesten die sjamanen ter hulp schieten of de vernietigende Field School of Magic, Crater Makers of Crimson Bats van het Lunar Empire gaat. Alle metaal is afkomstig van de beenderen van de goden, maar alleen brons is hard genoeg om effectieve wapens en wapenrusting van te maken – al weten dwergen hoe ze metaal moeten zuiveren en zijn zij dan ook de enigen die toegang hebben tot ijzer, een materiaal dat magie dempt en schadelijk is voor elfen en trollen. De gids Voor wie het nog niet doorhad: de Guide to Glorantha is een enorm uitgebreide wereld voor eender welk fantasy rollenspel, al is deze ‘setting’ natuurlijk vooral verbonden met RuneQuest, Hero Wars en HeroQuest. Bedenker Greg Stefford – die al sinds zijn studentenjaren geldt als mythologie-expert – creëerde de wereld in 1975 voor zijn White Bear and Red Moon-boardgame, maar sindsdien is Glorantha zo uitgediept dat de planeet nu twee dikke boeken van in totaal 804 pagina’s nodig heeft om volledig beschreven te worden – en dat is zonder de vele toekomstige supplementen gerekend. Nog nooit hebben we een fantasywereld voor een rollenspel gezien die met zoveel zin voor realisme en authenticiteit en met zoveel detail is beschreven dan dit Glorantha. Het is moeilijk om alle informatie te beschrijven die in deze twee gidsen uit de doeken wordt gedaan, maar laten we even een overzicht bieden. Na een evocatieve beschrijving van Glorantha, krijgen we eerst en vooral de grootste culturen voorgeschoteld – zowel die van mensen als van andere rassen, al lijkt de menselijke cultuur iets meer gediversifieerd te zijn. Dat blijft niet beperkt tot een aantal paragrafen, want de schrijvers delen ook heel wat details rond hun voorkomen, verdeling en subtypen, manier van leven, sociale klassen, eigenschappen en waarden, omgaan met het andere geslacht, leefomstandigheden, woningen, eten, taal, wetten, oorlogsvoering, religie, magie en tempels. De drie kolommen en het vrij kleine lettertype zijn daarbij onontbeerlijk, terwijl er extra informatie wordt gegeven in grijze en gele kaders. De kaarten en heel wat illustraties worden volledig in kleur aangeboden, al zijn er ook zwart-wit tekeningen aanwezig, maar zelden valt een afbeelding uit de toon en dat geldt ook voor de tekst zelf, die zelden saai wordt – een enorm compliment voor een gids die meer dan achthonderd pagina’s beslaat. De beschrijving van de verschillende culturen stopt pas op pagina 111, waarna je informatie krijgt over tijd en kalenders (inclusief mythen en geschiedenis), de verschillende pantheons en de werelddelen en landen. Het tweede boek gaat verder met meer regio’s (Generthela, de zeeën, de eilanden en Pamaltela), maar introduceert ook een aantal unieke mysteries en bevat appendices over de lucht, de kalender, het weer, de Gods Wall, de God Learner Maps, chaos, de Broken Council, Nysalor en Arkat, de Red Moon en de Hero Wars. Een aantal unieke concepten zijn meer dan vermeldenswaardig. Zo is er ‘Heroquesting’, genaamd naar het rollenspel van dezelfde uitgeverij, maar ook compatibel met RuneQuest. In de Timeless Age was er geen onderscheid tussen de wereld van mensen en goden, van leven en dood of van lichaam en geest. Tijdens de Gods War spleet de macht van scheiding (de Dood) de Middle World vanuit de Other Side, waardoor de realiteit werd gebroken. De meeste goden die werden aanbeden waren nu in slaap gevallen of dood, maar sommigen bleven (op Glorantha) ronddwalen en de magie die ze samen met hun volgelingen weefden redde de wereld. Na de Dawn ontdekten stervelingen dat ze bepaalde mythische daden opnieuw konden uitvoeren en zo de magie van het Gods Age terug konden brengen. Dat wordt ‘Heroquesting’ genoemd en zo zijn er wel meer boeiende dingen, zoals de Gods Wall, een heilig monument van bijna 23 meter hoog en 63 meter lang waarop goden afgebeeld staan. De Dara Happans gebruiken die muur als een test voor alle universele waarheden en geloven dat goden die niet afgebeeld staan op de muur slechts tijdelijke entiteiten zijn. Er zijn bijvoorbeeld ook de God Learner Maps, kaarten die werden getekend tijdens de Mythic Age en geverifieerd zijn geworden via Heroquests. Zij tonen de locaties van bepaalde mythische gebeurtenissen en beschrijven wie er zoal deel van uitmaakte. Er is natuurlijk nog veel meer, maar laten we vooral even duidelijk maken dat Guide to Glorantha een ontzagwekkende hoeveelheid aan informatie en details bevat. Deze wereld voelt écht aan, er is enorm veel over nagedacht en alle puzzelstukjes passen naadloos in elkaar. De afbeeldingen doen bovendien wat ze horen te doen: het zijn illustraties van het zuiverste soort. De kaarten zijn van een enorm hoog niveau en we krijgen afbeeldingen die duidelijk maken hoe de kosmologie, de sterrenhemel, geschriften en zowat alle aspecten van de maatschappij(en) eruit ziet. Dankzij de uitstekende organisatie en de schitterende index (die maar liefst 45 pagina’s beslaat!) blijft alles ook overzichtelijk. Het enige nadeel – als je het al een nadeel kunt noemen – is dat er geen enkele rollenspelinformatie wordt gegeven. Geen statistieken, plussen of minnen voor dobbelsteenrollen of moeilijkheidsgraden, dus. Dat zorgt er natuurlijk voor dat deze gidsen voor de meeste spelsystemen kunnen gebruikt worden, maar maakt het moeilijker om al deze informatie en diversiteit naar speltermen te vertalen, al zijn met name HeroQuest en RuneQuest daar uiterst geschikt voor. Binnenkort zou RuneQuest: Adventures in Glorantha alvast soelaas moeten bieden en heel wat van deze informatie in rollenspeltaal moeten aanbieden. Wij kijken er alvast naar uit! Categorie In het Kort Score Ontwerp Mooie covers, maar vooral enorm veel illustraties die de tekst ook écht tot leven brengen. De visuele informatie die hier wordt aangeboden is bijna op hetzelfde niveau als de hoeveelheid tekst en is ronduit indrukwekkend. Er werd aan bijna elk detail gedacht, of het nu om de muntstukken, de landkaarten, de klederdracht van de verschillende culturen of de kosmologie gaat. ABCDEFG HIJK Inhoud Waarschijnlijk de meest complete, best geschreven, indrukwekkende gids voor een fantasy rollenspel ooit. Zonder zeveren. ABCDEFG HIJK Regels Voordeel zowel als nadeel: er is geen enkele rollenspelregel terug te vinden binnen de cover. Niet van toepassing Support Met verschillende supplementen voor HeroQuest, hopen uitbreidingen voor vorige edities van RuneQuest en een binnenkort te verschijnen regelboek voor RuneQuest wordt Guide to Glorantha goed ondersteund, al is het nog even wachten op het eerste RuneQuest-materiaal. ABCDEFG HI Score De meest indrukwekkende fantasywereld voor een rollenspel ooit, al zorgt de afwezigheid van RuneQuest-materiaal ervoor dat we geen tien geven. ABCDEFGHIJ Dirk Vandereyken (5) Uitgever: Moon Design Publications I Hardcover I 402 x 2 = 804 Blz. I 2014
|
Archives
November 2015
Categories
All
|