Monster Hunter International (of ‘MHI’) kent zijn oorsprong in de lente van 1895, toen ene Raymond ‘Bubba’ Shackleford op een dag ontdekte dat mensen uit zijn thuisstadje in Alabama begonnen te verdwijnen… en soms ook terugkwamen, maar niet meer helemaal in menselijke vorm. Bubba deed daarop wat elke zichzelf respecterende Amerikaanse man met rechtlijnige overtuigingen zou doen: hij greep zijn twee Colt Peacemakers en zijn geweer, vond een groepje ‘bezorgde burgers’, vond de vampier die verantwoordelijk was voor alle problemen en… probeerde het wezen tot tweemaal toe te lynchen. Uiteindelijk slaagden Bubba en de zijnen erin om de bloedzuiger op een brandstapel te krijgen (wat wél hielp) en de slachtoffers die hij had gemaakt op te sporen. Hen wachtte eenzelfde lot als hun meester. Het nieuws verspreidde zich als een lopend vuurtje doorheen de zuidelijke staten: monsters bestaan, maar er is ook iemand die er wel weg mee weet. Tegen december 1895 had Raymond zijn eigen lucratief bedrijfje opgericht: Bubba Shackleford’s Professional Monster Killers. Kort nadat Theodore Roosevelt – die zelf al voldoende monsters had gezien (en wellicht ook bevochten) – in alle stilte zijn Perpetual Unearthly Forces Fund (een geheim fonds dat enkel dient om huurlingen te betalen die monsters doden) had opgericht, was Bubba’s initiatief dan ook de eerste zaak die werd uitbetaald. Helaas: Bubba zelf werd gedood in 1907, maar dan wel tijdens zijn favoriete bezigheid. Zijn zoon, de op dat moment zevenjarige Raymond Junior, erfde het hele bedrijf en eenmaal de Eerste Wereldoorlog was losgebroken, slaagde hij erin om ingelijfd te worden door over zijn leeftijd te liegen. Het was een moeilijke tijd waarin alle Hunters teveel verspreid waren, maar na het einde van de oorlog was er opeens wel een enorme vijver vol geharde mannen met vechtervaring ontstaan. Toevallig viel dat samen met een ‘boomperiode’ voor monsters, wat meteen ook een gouden tijdperk voor Monster Hunter International inluidde. Ondertussen begon ook het tot dan toe vrijwel inactieve Monster Control Bureau – dat in 1902 door Roosevelt was opgericht – een grotere rol te spelen, meestal door het bestaan van allerlei bovennatuurlijke fenomenen te verbergen van ‘gewone mensen’. Tijdens de Tweede Wereldoorlog gingen de Geallieerden nog een stapje verder: sommige ‘betrouwbare’ monsters en paranormale entiteiten werden toegewezen tot het Office of Strategic Services (de toenmalige spionagedienst) en ingezet op geheime missies. Tegelijkertijd werd er onder de paraplu van het Manhattan Project geëxperimenteerd met bovennatuurlijke interventies, maar nadat die vaak ongewenste resultaten bereikten (waaronder een aantal massale slachtingen door entiteiten of krachten die niet onder controle konden worden gehouden), werd tijdens de zogenaamde ‘Decision Week’ beslist om het over een andere boeg te gooien en enkel nog voor technologische oplossingen te gaan. Toch werd er gedurende de Vietnamoorlog een nieuwe organisatie opgericht: Special Task Force Unicorn, dat aan de ene kant bestond uit bovennatuurlijke wezens die – al dan niet uit vrije wil – voor de Verenigde Staten werkten en aan de andere kant uit menselijke soldaten die de wezens moesten helpen… of doodschieten als ze gevaarlijk werden voor de bevolking. Wat tegenwoordig gezien wordt als het ‘moderne tijdperk voor monsterjagen’ begon in 1991, toen een incident een hoge dodentol eiste. Het werd allemaal nog erger toen het toenmalige hoofd van MHI, Raymond Shackleford IV, zich liet manipuleren door een van zijn werknemers en probeerde om tijdens het jaarlijkse kersdiner een spreuk te weven. De bedoeling was om zijn overleden vrouw, Susan, terug tot leven te wekken, maar Raymond IV wist niet dat zijn voormalige echtgenote al was veranderd in een vampier. Het resultaat van zijn poging? Een portaal naar de hel zelf waar een hele horde demonen uit verscheen! 97 Hunters, 40 burgers en Raymond V vonden de dood en Raymond IV werd opgesloten in het Appleton Asylum, maar niet voor een bom die hij zelf had geplant een groot deel van de archieven vernietigde. Het Monster Control Bureau was razend. Het PUFF-systeem werd opgeborgen en Hunters die de wet hadden overtreden werden vervolgd. Tijdens de komende zes jaar ging het aantal monsteraanvallen op burgers daardoor de hoogte in met maar liefst drieduizend procent. De Amerikaanse congresleden bogen uiteindelijk voor de druk en bliezen de beloningen voor monsterjagers nieuw leven in. Kort daarna moest MHI het hoofd bieden aan de dodelijkste bedreiging tot dan toe: Lord Machado, een vijfhonderd jaar oude entiteit die er samen met zijn zeven meestervampiers in slaagde tientallen Hunters te doden vooraleer Owen Pitt – een nieuwe jager met vreemde krachten – hem in zijn thuisgrotten wist te verslaan. Er volgden nog verschillende grote schermutselingen met andere wezens, waaronder een van de Old Ones, een machtige weerwolf en een ander creatuur dat het hotel waar alle MHI-jagers zich op dat moment bevonden voor hun allereerste jaarlijkse conferentie naar een parallelle dimensie verplaatste, maar tussendoor wist Monster Hunter International goede banden te smeden met heel wat contacten en deed het bedrijf heel wat onschatbare ervaring op. Op dit moment is het dan ook de grootste organisatie ter wereld die zich met het jagen op monsters bezighoudt – en doet het dan ook gouden zaken. Monsterjagen Op het moment dat we dit schrijven, heeft auteur Larry Correia vijf boeken geschreven die de wereld van Monster Hunter International uitdiepen: Monster Hunter International, Monster Hunter Vendetta, Monster Hunter Alpha, Monster Hunter Legion en Monster Hunter Nemesis. Het eerste deel is zelfs gratis te vinden op de Baen Free Library. De serie prijkte al in de bestsellerlijst avan zowel Entertainment Weekly als Locus en de New York Times, haalde nominaties binnen voor de John W. Campbell Award en de Hugo Award en leest soms vrij realistisch. Dat heeft alles te maken met het feit dat Correia B-monsters wilde combineren met personages die wat capabeler zijn en doorgaans slimmere beslissingen maken dan wat we gewoonlijk te zien krijgen in slechte horrorfilms… en met het feit dat hij zelf een verwoede wapenverzamelaar is, die les geeft in het dragen van verborgen vuurwapens. Die liefde voor schietijzers vind je niet alleen in de actiescènes van ’s mans boeken terug, hij deelt ze ook met Jason Walters, een van de huidige breinen achter Hero Games en coördinator van dit Monster Hunter International: Employee’s Handbook and Roleplaying Game. In een tijd waarop ietwat abstracte systemen als Fate Core beweren dat ze voor zowat eender welk genre kunnen gebruikt worden, bewijst HERO System voor de zoveelste keer zijn degelijkheid en veelzijdigheid door de wereld van Monster Hunter International perfect weer te geven. Dat gebeurt echter eerst in een uitgebreid hoofdstuk waarin heel wat relevante aspecten van de wereld worden behandeld. Zo krijgen we na de introductie al meteen een kortverhaal, de geschiedenis van de organisatie en allerlei details voorgeschoteld. Hoe MHI zaken doet, bijvoorbeeld, inclusief een discussie over de legaliteit van het monsterjagen (met onder andere interessante wetten die de regering heeft gestemd rond monsters en magie), het Perpetual Unearthly Forces Fund (een van Correia’s geweldige concepten), legitieme doelwitten, de bevelstructuur, de opmaak van regionale teams, geaffilieerde groeperingen, plattegronden van het MHI-hoofdkwartier, details over rekrutering, enzovoort. Je wordt onmiddellijk meegesleurd in de wereld van Monster Hunter en dat heeft te maken met allerlei inventieve details. Zo moeten jagers de overblijfselen van de monsters die ze doden houden, zodat ze kunnen geteld worden. Dat is immers belangrijk voor de latere uitbetaling! Steven S. Long, die onlangs kanker overwon, blijft een van de hardst werkende schrijvers in de industrie en wilde duidelijk erg volledig zijn. Hij heeft het over de reglementen en procedures waar MHI-troepen zich aan moeten houden en presenteert heel wat personages met volledige HERO Games-statistieken. Earl Harbringer, Julie Shackleford, Owen Z. Pitt, Trip Jones, Holly Newcastle en Milo Anderson staan allemaal breed uitgesmeerd over verschillende pagina’s en als kunnen als het echt nodig is ook gewoon als ‘pregenerated characters’ worden gebruikt, al raden we dat vooral in het geval van de eerste drie personages sterk af omdat ze al erg ervaren zijn en op teveel punten zijn gebaseerd. Ook bondgenoten van de jagers komen uitgebreid aan bod: de Orcs Skippy, Edward en Gretchen, bijvoorbeeld, maar ook Wargs. De elfen Irondelia en Tanya krijgen enkel wat tekst toegewezen, net als Melvin de Trol. We komen ook meer te weten over het Monster Control Bureau en andere organisaties die in de Verenigde Staten en elders op monsters jagen. De spelstatistieken van Rick Armstrong, Shane Durant, Klaus Lindeman en Tadeusz Byreika worden allemaal nog gepresenteerd voor er een kort overzicht van de verschillende soorten monsters en eventuele menselijke tegenstanders volgt. Hier is duidelijk erg goed over nagedacht! De regels Monster Hunter International maakt gebruik van de Basic Rules-versie van HERO System. Dat is identiek aan het volledige spelsysteem, alleen zijn een aantal details weggelaten, voornamelijk in de beschrijvingen. Alles blijft volledig compatibel met alle andere boeken die voor HERO System Sixth Edition zijn geschreven. Vanzelfsprekend gebruikt MHI Heroic en niet Superheroic personages, wat betekent dat uitrusting niet in punten worden betaald, maar gewoon kunnen kan gekocht worden. Player Characters zijn gebaseerd op 200 Character Points en 50 punten Complications – typisch voor de meeste Heroic ‘settings’ en de helft van een standaard Superhero ‘campaign’. Een uiteenzetting van de regels vind je terug in onze recensies van Hero System Sixth Edition, maar hier toch een samenvatting. Elke PC, elke NPC en elk monster heeft een aantal basis-Characteristics: Strength, Dexterity, Constitution, Intelligence, Ego en Presence, waarop ook Skills zijn gebaseerd. Bovendien zijn er Offensive Combat Value (OCV), Defensive Combat Value (DCV), Offensive Mental Combat Value (OMCV), Defensive Mental Combat Value (DMCV), Speed (het aantal Segments dat je mag handelen in een Turn van 12 seconden), Physical Defense, Energy Defense, Recovery, Endurance, Body en Stun. In een gevecht raak je iemand als onder (OCV + 11 - DCV van de tegenstander) rolt. Voor mentale acties (zoals Mind Control of Telepathy) gebruik je in de plaats daarvan OMCV en DMCV. Van de schade wordt Physical Defense (voor bijvoorbeeld een stamp of een slag met een honkbalknuppel) of Energy Defense (voor laserstralen, elektriciteit, enzovoort) afgetrokken. Schade bepaal je door dobbelstenen te rollen. Voor gewone aanvallen is het aantal ogen dan gelijk aan de Stun-schade die je doet. Wie op 0 Stun staat, valt bewusteloos, maar is niet in levensgevaar. Aanvallen doen ook Body-schade. Daarvoor telt een 1 op een dobbelsteen als 0, een 2 tot en met 5 als 1 en een 6 als 2. Killing Damage (kogels, messen, zwaarden, enzovoort) werkt echter anders: het aantal ogen wordt dan het aantal BODY, terwijl het resultaat vermenigvuldigd wordt door een bepaalde factor om te bepalen hoeveel Stun-schade er wordt gedaan. Physical Defense en Energy Defense werkt niet tegen Killing Damage tenzij ze Resistant is, wat het geval is bij wapenrusting, pantser, sommige monsters, enzovoort. Er is natuurlijk veel meer. Zo wordt er gewerkt met Hit Locations die de schade beïnvloeden, zijn er heel wat verschillende Maneuvers beschikbaar en wordt jouw kans om te raken door allerlei factoren beïnvloed. Afstand beïnvloed jouw kans om te raken overigens altijd op dezelfde manier, ongeacht het wapen, wat realistisch is. Er is natuurlijk een maximum afstand waarop je kunt schieten en sommige uitrusting heeft Range Modifiers die de minpunten die je krijgt kunnen verminderen. Er zijn veel Skills beschikbaar voor Monster Hunter International. Die worden doorgaans uitgedrukt in een cijfer waar je moet onder rollen met 3d6 (drie zeszijdige dobbelstenen), maar in enkele gevallen gaat het over punten die gewoon betekenen dat je iets kunt (Languages zijn bijvoorbeeld opgedeeld in slechts enkele niveaus, een Weapon Familiarity zorgt ervoor dat je jouw Combat Values kunt gebruiken zonder minpunten, eenzelfde redenering gaat op voor Transport Familiarities, enzovoort). Een aantal Skills zijn erg breed en zelf in te vullen, zoals Professional Skills, Knowledge Skills en Science Skills. De eigenlijke Skill die je kiest is doorgaans erg specifiek, maar door op deze manier te werken, vermijdt HERO System ellenlange, onnodige waslijsten en beschrijvingen. Verder zijn er nog Perks (externe voordelen, zoals Contacts, Followers, Money en Fringe Benefits als Law Enforcement Powers, Licence to Marry, Weapon Permit, enzovoort), Talents (aangeboren talenten die niet al te bovennatuurlijk ogen, zoals Combat Sense, Speed Reading of Striking Appearance) en Powers. Die laatste worden in MHI vooral aangetroffen bij monsters, maar spelers kunnen ook in de huid kruipen van enkele rassen die bondgenoten zijn van Monster Hunter International (zoals Orcs) en verder kunnen bepaalde Powers ook speciale, maar nog vrij realistische, eigenschappen voorstellen, zoals Fast on Her Feet (+6m Running). Het bijzondere is dat je met Limitations en Advantages zowat elk mogelijke Power in elkaar kunt steken en dat diezelfde Limitations en Advantages ook te gebruiken zijn op Characteristics en zelfs Talents of Skills. Denk bijvoorbeeld aan iemand die enkel sterker wordt wanner hij kwaad is. Daarvoor kan je extra Strength kopen, met de Limitation ‘Only When Angry’, waardoor de kostprijs wordt verlaagd. In principe kan je zowat elke Power, Limitation en Advantage bedenken die je maar wil. De categorieën blijven immers steeds net vaag genoeg, hoewel er telkens ook veel voorbeelden worden gegeven en er al zoveel uitbreidingen en scenario’s bestaan voor HERO System dat het gemakkelijk is om terug te vinden hoeveel een bepaalde Limitation nu eigenlijk zou moeten waard zijn. Denk bijvoorbeeld aan namen als Conditional Power en Limited Power. Dat kan allerlei zaken betekenen, maar heel veel opties worden al opgesomd als voorbeeld. Belangrijk is ook om aan te stippen dat zowat alles in de wereld wordt beschreven in termen van Powers, dus ook spreuken, drugs, vergif, wapens, wapenrusting, voertuigen, enzovoort. In Superheroic ‘campaigns’ moet je daar dan ook voor betalen, maar omdat MHI een Heroic ‘campaign’ is, wordt er niet al teveel aandacht besteed aan de opbouw van de beschikbare uitrusting. Om alles gemakkelijker te maken, worden er ook een aantal Templates gegeven die je kunt toepassen op jouw Character. Dat zijn opsommingen van punten die je moet uitgeven aan jouw Characteristics, Skills en eventueel Perks, Talents of Powers. Zo staat er onder de MHI Template bijvoorbeeld +2 DEX, +3 PRE, +1 OCV, +1 DCV, +1 SPD, +2 PD, +2 ED, +2 REC, +10 END, Knowledge Skill: MHI 11-, Knowledge Skill: Monsters 11-, Weapon Familiarity: Small Arms en de Perks Weapon Permit en Concealed Weapon Permit. Als Complications krijg je Hunted: MCB en Social Complication: Subject to Orders. Er zijn soortgelijke Templates voor Elves, Gnomes, Minotaurs, Orcs en Trolls – allemaal bondgenoten van MHI, al moet je als speler wel toestemming krijgen om een Minotaur te spelen omdat de puntenwaarde van die Template duurder is dan het aantal Character Points dat je normaliter mag verdelen: 275 punten, terwijl een MHI Template slechts 44 van jouw beschikbare 200 punten opgebruikt. Zelfs de Troll Template gebruikt ‘maar’ 166 van de 200 punten die je krijgt om jouw personage mee te bouwen. Tenslotte kies je ook 50 punten aan Complications die het leven van jouw personage bemoeilijken. Dat kan variëren van Accidental Change tot Dependent Non-Player Characters (zoals een oude tante of een vriendinnetje), Distinctive Features (zoals veel te grote oren of pupilloze ogen), Physical Complications (zoals kreupel zijn of geen vingers hebben), Psychological Limitations (zoals arachnofobie of een erecode) en veel meer. Het grote verschil met de basisboeken van HERO System is zoals reeds aangestipt dat alle beschrijvingen zijn ingekort en er dus ook minder uitgebreide voorbeelden worden gegeven, maar daarbuiten zijn de meeste Characteristics, Perks, Talents, Skills, Powers, Advantages, Limitations en Complications aanwezig. Wel is vooral de lijst met Powers, Advantages en Limitations ingekort, maar dat komt omdat ze simpelweg niet allemaal even relevant zijn voor het genre. De Gamemaster Spelleiders krijgen hun eigen hoofdstuk, dat maar liefst 39 pagina’s van het boek in beslag neemt. Het valt daarbij op dat Steven S. Long is gegroeid als schrijver. De man is altijd een fantastische rollenspelauteur geweest, maar soms waren zijn teksten wat aan de droge kant. Deze keer blijft alles echter behoorlijk vlotjes weglezen en bovendien is zijn advies voor spelleiders doorlopend erg goed. Long overloopt zaken als de sfeer die je kiest voor jouw ‘campaign’, hoe je er mee voor zorgt dat elk Player Character uniek blijft, hoe je Complications moet gebruiken, wat voor scenario’s toepasselijk zijn voor MHI, enzovoort. Hij gaat in tegen de stroming door niet alleen correct aan te stippen hoe belangrijk narratief rollenspelen is, maar tegelijkertijd te wijzen op het feit dat een puur narratief systeem veel minder objectief is en dat spelers doorgaans meer het gevoel krijgen dat ze iets bereikt hebben als er ook strakkere regels zijn en er met dobbelstenen kan gerold worden. Als hij schrijft dat het verhalende aspect uitstekend werkt wanneer je als spelleider beschrijft wat de Player Characters zien, heeft hij gelijk; als hij schrijft dat je tijdens gevechten echter best ook op de regels steunt, ook. Toch vermeldt Long dat je ook tijdens gevechten zo nu en dan de dobbelstenen eens achterwege kunt laten. Enig minpuntje is dat hij vergeet duidelijk te maken dat het leuker is om ook tijdens vechtsituaties te beschrijven wat je doet en wat er gebeurt, waarbij je dan de resultaten van de dobbelsteenrollen beschrijvend interpreteert, al is dat impliciet wellicht ook Longs bedoeling. Verder heeft de auteur het ook nog over het gebruik (en potentiële misbruik) van de regels en over allerlei mogelijke thema’s voor MHI voor hij een aantal van de geheimen binnen de MHI-wereld onthult. Die zijn vanzelfsprekend enkel voor de ogen van de Gamemaster bedoeld. Er worden allerlei mogelijke tegenstanders gepresenteerd, van MCB-leiders en –medewerkers tot monsters. In die laatste categorie vind je zowel creaturen die standaard zijn voor het horrorgenre, waaronder Zombies, Giant Spiders, Vampires en Ghouls, maar ook wezens die heel specifiek zijn aan Monster Hunter International, zoals Blood Fiends, Burrowers, Infernal Scouts, Grinders, Humboldt Folk, Lindwyrms en meer. Daartussen in vind je monsters die je wellicht ook wel kent uit andere rollenspelen, legenden of de Cthulhu Mythos, zoals Deep Ones, Chupacabra en Shoggoth, voor er wordt afgesloten met een geweldige index. Hebben we overigens al aangestipt dat het boek ook doorspekt is met enkele kortverhalen? Nee? Wel, dan doen we dat nu. Visueel is alles overigens in orde, maar er wordt alweer gebruik gemaakt van verschillende artiesten en dat komt de consistentie niet altijd ten goede. De kwaliteit van de tekeningen varieert dan ook behoorlijk, ondanks het feit dat alles volledig in kleur is, en dat is wel spijtig. Monster Hunter International blijft in elk opzicht echter een topproduct dat je zeker in huis moet halen! Conclusie Monster Hunter International presenteert een evocatieve ‘setting’ waar erg veel bronmateriaal voor bestaat en dat mag je op verschillende manieren interpreteren. De leesboeken waarop het rollenspel is gebaseerd, werden genomineerd voor allerlei prijzen, en voor het spelsysteem zelf zijn er buiten dit boek honderden uitbreidingen, PDF’s en door fans geschreven supplementen te vinden. Bovendien wordt er gebruik gemaakt van HERO System, dat nog steeds de meest flexibele regels in de rollenspelwereld biedt en net iets gemakkelijker aan te leren is als het bijna gelijkwaardige (en ook erg goede) GURPS. Sommige details en een aantal opties zijn wel weggelaten, maar wie die toch graag aan de vingertoppen heeft, kan kiezen tussen allerlei bronmaterialen, van HERO System Sixth Edition: Character Creation tot HERO System Sixth Edition: Combat and Adventuring, The Ultimate Skill, HERO System Fantasy en nog veel, veel, veel meer. Dat MHI ondanks al die mogelijkheden toch ook een perfect op zichzelf staand rollenspel is en geen uitbreidingen nodig heeft, is misschien nog het indrukwekkendst te noemen. Enig minpuntje is dan ook dat de kleurenillustraties niet allemaal even goed zijn. Dit is in ieder geval een must-have voor elke rechtgeaarde rollenspeler. Wie graag monsterjagers speelt en zowel MHI als het Supernatural Role Playing Game van Margaret Weis Productions (dat jammer genoeg niet meer wordt uitgegeven omdat de licentie niet meer werd vernieuwd) in huis haalt, hoeft eigenlijk niets anders meer aan te kopen. Rollenspel Uitgever: Hero Games Ontwerper: Steve, S. Long Hardcover 302 blz. 2013
0 Comments
|
Archives
November 2015
Categories
All
|