Loretta is jaren geleden na een klinkende ruzie haar thuis uitgestormd om er met haar vriend vandoor te gaan. Nu, 15 jaar later, is haar man het al lang afgestapt maar ze heeft een nieuwe vriend, Miguel, waarmee ze op cruise wil. Haar twee kinderen, de pubers Becca en Tyler, heeft ze natuurlijk liever niet mee, dus vindt ze het een goed idee om als ‘verzoeningspoging’ haar kinderen voor een weekje naar hun grootouders te sturen in Manonville, Pennsylvania. De twee tieners besluiten er het beste van te maken, vooral omdat ze hartelijk ontvangen worden door oma en opa. Becca is een intelligent meisje voor haar leeftijd, Tyler is een arrogant en irriterend kereltje, vooral als hij begint te rappen. Voor hun moeder proberen de twee een ‘verzoeningsfilm’ te maken waarin ze hun grootouders ook interviewen met stompzinnige vragen. Oma en opa houden er vaste regels op na: om half negen lichten uit en in bed, en nooit in de kelder gaan want daar ligt schimmel. Al vlug beseffen de kinderen dat de grootjes heel vreemd doen. Oma loopt ’s nachts in haar blootje rond om aan de muren te krassen met haar nagels en wordt hysterisch als de naam Loretta valt, opa verbeeldt zich dingen en wordt heel agressief tegen buitenstaanders. De twee zijn councellors in een nabij psychiatrisch centrum, maar gaan daar blijkbaar tijdelijk niet heen. Naarmate de vreemde gebeurtenissen zich opstapelen worden de kinderen ongerust en besluiten te onderzoeken waarom ze niet in de kelder mogen. Na zo’n half uurtje wordt het stik vervelend. M. Night Shyamalan heeft al getekend voor enkele steengoede griezelige thrillers en SF films, maar tussendoor ook enkele echte klunkers op zijn actief gezet. Hij zorgt voor een macabere finale die echter weinig verrassend is gezien de snuggere kijker al twee keer in de film hints kreeg die daarheen leiden.
|
Het gedrag van Tyler is waarschijnlijk grappig bedoeld maar is vooral irriterend, de zelfgemaakte filmbeelden van de jongeren zijn wat je van hen kon verwachten, flauwe koek dus zoals de meeste ‘found footage’ onzin in vele horrorfilms sinds ‘Blair witch’. Als psychologische thriller niet onaardig en de horror finale maakt toch iets goed, maar zeker geen film die lang in je geheugen zal blijven. Nog één geluk dat besloten werd het melodramatische en familiaal zoeterige alternatieve einde niet te gebruiken.
USA, 2015, 90 min., Engels gesproken, Nederlands ondertiteld, kwot. 16.
Extra’s
Deleted scenes (10 fragmenten, weinigzeggend en terecht geknipt, ca. 8 min.)
Alternate ending (gelukkig niet gebruikt, 2’16”)
USA, 2015, 90 min., Engels gesproken, Nederlands ondertiteld, kwot. 16.
Extra’s
Deleted scenes (10 fragmenten, weinigzeggend en terecht geknipt, ca. 8 min.)
Alternate ending (gelukkig niet gebruikt, 2’16”)
TECHNISCHE FICHE:
|
ARTISTIEKE FICHE:
|