|
Met deze prent belanden we qua setting in die van de 18e eeuwse Japanse (niet verwonderlijk met een Japans regisseur aan het stuur) geschiedenis, het tijdperk waarin eer en recht door het zwaard werd beslecht.
Alleen speelt het verhaal zich nu op een andere lokatie af. Hier ontmoeten we Raiden die uit is op wraak op een sadistische heerser die zijn meester Bartok onteerde omdat hij het gezag van die despoot niet wil erkennen. We betreden hiermee een zoveelste verhaal dat gaat over loyaliteit, wraak en eer… Wat we meteen merken is dat het concept gebaseerd is op een oud Japans verhaal maar vervolgens naar een westerse cultuur werd getransformeerd. Nu werden de samurai’s vervangen door nobele ridders. Een interresante ontwikkeling zien we in Raiden die zijn ziel verkoopt en die in nog diepere alcoholische problemen terechtkomt in plaats van zich te ontwikkelen in een soort engel der wrake. Gezien deze prent met een beperkt budget gemaakt werd, had deze ontwikkeling beter kunnen uitpakken indien ze met een groter kostenplaatje hadden kunnen werken. Door dit alles, en vermits Morgan Freeman niet al te veel in beeld komt, verzant het verhaal al snel in drassige eentonigheid waarin we als kijker al snel onze aandacht verliezen. Er is wel een positief lichtpuntje te vinden en dat is op marketing gebied. Op de hoes staat het hoofd van Morgen Freeman naast dat van Clive Owen en dat hebben ze zeer goed bekeken. Hoe lang men dit soort onderwerpen gaat blijven uitmelken, ik weet het niet maar de filmmakers zouden toch maar eens een duik moeten maken in het immense werk van de briljante sciencefiction en fantasy auteurs uit de ‘Golden Age’ wanneer ze nog eens een nieuwe –en originele- film willen maken. Materiaal genoeg, daar ben ik zeker van. |
|
|
|
TECHNISCHE FICHE
|
ARTISTIEKE FICHE
|