Dit is het slot van de reeks begonnen met ‘Zwart’, ‘Rood’ en ‘Wit’, dus feitelijk boek vier, maar de auteur opteert voor boek 0 omdat de reeks effectief een cirkel vormt die uiteindelijk terugkeert naar het begin van alles. Dat is wel erg relatief want dat gebeurt pas helemaal op het einde, wie met dit boek hier wil beginnen (zoals Dekker het stelt) gaat hier geen snars van begrijpen zonder de vorige gelezen te hebben. In de eenentwintigste eeuw vernietigde een apocalyps de aarde, dit volgens de oude kronieken. De Cirkel zelf moet het al tien jaar stellen zonder helpende tussenkomst van Elyon, en zijn volgelingen beginnen aan alles te twijfelen, vooral omdat de Horde verder oprukte en hen afslacht. De afvalligen willen verzaken aan de vredesboodschap van Justin en harde oorlog tegen de Horde. Deze worden geleid door Qurong, Chelise’s vader, maar de ware macht is in handen van Baal, zijn nieuwe hogepriester. Heel wat nieuwe personages maken hun opwachting, oude demonen tonen eindelijk hun ware gelaat. De strijd is niet alleen tussen mensen maar vooral tussen het ultieme kwaad en de goedheid van een zwijgende god. Tussendoor krijgen we meer inzicht in de hataiki en hun gewoontes, wat terloops voor wat intense horror zorgt. Terloops valt zelfs de naam Alucard. Blijkbaar waren vampiers in het verleden van onze aard al verantwoordelijk voor heel wat onheil. Telepaten en mutanten slagen erin heen en weer te reizen tussen beide werelden, de oude kronieken zijn misschien de oplossing om beide werelden te redden als gebeurde geschiedenis kan herschreven worden, door mensen die zich gedragen als goden. In de parallelwereld breekt de finale confrontatie uit, veldslagen van groot formaat. Thomas Hunter is uiteraard de hoeksteen van het einde (en het begin). Gelovigen zullen het slot best appreciëren, de cyclus wordt keurig afgerond in de traditie die Dekker opgesteld heeft voor de reeks. Uiteraard worden heel wat geloofsvragen opgeroepen maar niet beantwoord, de tendens is dat blind geloof in en totale liefde voor god alles uiteindelijk wel zullen oplossen. Hopelijk, ik ben persoonlijk niet overtuigd, zeker niet door deze finale die keurig uitgewerkt is (binnen Dekkers stramien) maar die mij persoonlijk niet echt bevredigt. Een best te lezen maar soms wat kunstmatige mengeling van avontuurlijke fantasy, een op de achtergrond alles dominerende aandacht voor religie, met vleugjes sciencefiction en thriller elementen. De meeste personages zijn wel realistisch, maar veel anderen dienen eerder als symbolen. De volledige reeks van vier (goed voor 1647 blz., daar ben je een hele tijd zoet mee) is als set verkrijgbaar (zie recensie De Cirkerl – serie).
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
September 2016
Categories
All
|