Een thriller uit IJsland, die dan nog genomineerd werd voor de Nordic Council Literature Prize en in 15 talen te verschijnen is. Voeg daar citaten bij als: zowel psychologische thriller als klassieke horror, het angstaanjagende van Stephen King, uitzonderlijke leeservaring, onmogelijk om het boek weg te leggen (etc.), en ik kon niet wachten om ermee te beginnen. Om me daarna af te vragen of die lovende recensenten dit boek effectief integraal uitgelezen hebben. Een uitzonderlijke leeservaring, het is maar in welke betekenis je dat wil zeggen. Twee jeugdvrienden hebben hun woeste jeugd achter zich gelaten, zijn opgeklommen tot steenrijke investeerders en hebben in een financiële crash alles verloren. Nu hebben ze samen met hun vriendinnen Reykjavik achter zich gelaten en maken met een terreinwagen een trip naar het onherbergzame zuiden van IJsland. Hrafn is een eigenzinnige en keiharde kerel, zijn vriendin Vigdis een conservatieve introspectieve dame. Egill is een losbandige drinker en would-be filosoof, zijn vriendin Anna is natuurliefhebster en would-be journaliste en schrijfster. Geen van de vier komt sympathiek over: ze zijn egocentrisch, extravagant, respectloos, regelmatig agressief, en het grootste deel van de tijd lopen ze er gedrogeerd of dronken bij. De trip is voor geen van hen wat ervan verwacht werd, de gps deugt niet en ze rijden min of meer blindelings door de nacht en de mist. Chauffeur Hrafn is moe en de weg kwijt, Egill is moe en dronken, de wagen wijkt af van de weg en zo knallen ze in the middle of nowhere op de muur van een alleenstaand oud huis. Geen gewonden maar de auto is naar de vaantjes. Ze worden opgevangen door de bewoners van het huis, een oude vrouw en een demente kerel die haar man, broer, zoon of wie weet wat is. Ze overnachten en mogen de oude niet gebruikte jeep van het koppel gebruiken om hulp te gaan zoeken, maar die jeep begeeft het al vlug. Terug naar het huis waar ze enkele vreemde zaken opmerken: regelmatig duiken enkele wilde vossen op, er staat één enkele lantaarnpaal die brandt, maar er is geen telefoon (en hun gsms hebben nergens bereik), en Anna ziet in een flits een wezen dat op handen en voeten voorbij rent. Noodgedwongen splitsen ze zich op en proberen met een oude kaart en een kompas te voet de weg te vinden. Wie denkt enkele mooie natuurbeschrijvingen te krijgen, heeft het mis: behalve een gletsjer krijgen we heel wat strompelende wandelingen door een woestijn, geteisterd door mist en zandstormen. Via een oude hangbrug belanden ze in een verlaten soort dorp of fabrieksgebouwen, waar het vol ligt met dierenskeletten allerhande. Uiteindelijk belanden ze altijd weer terug bij het huis. Intussen komt elk van de vier aan het woord en via een introspectieve monoloog verkennen we een overdosis van zieleroerselen en jeugdtrauma’s bij elk van de groep, niet te geloven welke emotionele bagage die lui verzameld hebben, het enige dat zowat ontbreekt is een moord. Tussen dit alles door worden we bedolven door een overdaad aan woorden en bedenkingen die niets aan het verhaal toe te voegen hebben behalve bladvulling. Rationeel gedrag of echte logica is ver zoek, het huis heeft veel meer mysterieuze kamers dan ze dachten maar lost zijn geheimen (als die er al zijn) niet. De gebeurtenissen worden akeliger: in de schouw van de haard vinden ze een opgestookt schaap, hun hond wordt levend gevild, en Anna verdwijnt. We zijn nu aan het laatste derde van het boek en met de terugkeer van Anna wordt het echt akelig en denk je, nu gaat de echte horror beginnen. Mis, poes! Het wordt al even twijfelen wat nu wel echt is, of wat de gevolgen zijn van drugs en drank, en die trend wordt voorgezet naar de finale. Enkele oude mythes worden aangekaart maar er wordt niets mee gedaan. De lezer kan zijn eigen oordeel vormen over wat de fantasmagorische finale betekent. Als het dat is wat ik denk dat het is, dan heb ik dat al in tientallen fantastische verhalen van de laatste tweehonderd jaar gelezen, dus origineel zeker niet. Bedoelde de auteur iets heel anders, dan heb ik dat helaas niet kunnen opmaken uit dit wanordelijke en irrationele verhaal met veel te veel onopgeloste vragen. Hartkloppingen zoals de coversticker belooft heeft het me zeker niet bezorgt. Eddy C. Bertin (2) Hàlendid I Luitingh-Sijthoff I 2011-2015 I Paperback I 286 Blz. I 9789024567744 I Steinar Bragi
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
September 2016
Categories
All
|