0 Comments
Het gezin Anchor-Ferrens woont in een statige villa op een erg afgelegen domein in Mendips in Somerset. Olivier ‘Ollie’ en zijn vrouw Matilda zijn welgestelde zestigers, hun wat nukkige dochter Lucia woont bij hen. Olivier heeft een hartoperatie gehad, maar verder zijn ze oké. Veertien jaar geleden werd in het nabije verlaten bos Donkey Pitch een tienerkoppel op afschuwelijke manier afgeslacht. De dader werd gevonden en zit in de cel. Lucia had een poosje een relatie met de daarna vermoorde jongen, en dat blijft in haar geheugen hangen. Als blijkt dat iemand in hun huis geweest is en ze bloederige ingewanden vinden in de tuin (een rechtstreekse verwijzing naar de oude moorden) raken ze in paniek, ze vrezen dat de moordenaar ontsnap is of vrijgelaten en herbegonnen is. De telefoons doen het niet of zijn gesaboteerd. Als twee politie-inspecteurs, Honey en Maloni, zich aanmelden zijn ze dan ook meer dan welkom. Niet voor lang want de twee ontpoppen zich als criminelen en voor het gezin begint een aanhoudende nachtmerrie. Ze worden gegijzeld, gemanipuleerd, vernederd en gefolterd door de twee sadisten zonder dat ze weten waarom en wat die twee feitelijk van hen willen. Het duo sluit iedereen op in afzonderlijke kamers, maar toch slaagt het gezin erin hun hondje buiten te zetten met een ‘help ons’ boodschap aan zijn halsband. Dat hondje komt via een heel speciale zwerver terecht bij inspecteur Jack Caffery (dit is de zevende roman waarin hij voorkomt), een eigenzinnige en gedreven politieman die alle regels regelmatig aan zijn botten veegt. Hij is nog steeds op zoek naar enig spoor van zijn lang geleden verdwenen en nooit gevonden broer, de mysterieuze zwerver heeft aanwijzingen maar wil die slechts lossen als Caffery het mysterie van het hondje oplost. Terwijl Caffery begint te spitten in een hooiberg om eender welke informatie te vinden over de help-boodschap, gaan in het huis de vernederingen en folteringen door in steeds intensere mate. Olivier probeert het hoofd koel te houden en analytisch uit te puzzelen wie de twee sadisten zijn, en vooral waarom ze zijn gezin. Het verhaal gaat door in sneltreinvaart, met korte hoofdstukken die steeds wisselen tussen de personages, en wordt steeds gruwelijker en bloederiger. Telkens Olivier het antwoord denkt te vinden op één vraag opent stelt dat nieuwe vragen open, de lezer wordt voortdurend op het verkeerde been gezet. Alle schijnbaar losse eindjes raken met elkaar verbonden en zorgen voor meer meer dan één verrassing in de onthutsende ontknopingen. Een heel intense en macabere thriller rond een akelige situatie die in feite iedereen kan overkomen. Zekere aanrader voor enkele uurtjes koud zweet. Eddy C. Bertin (5) Wolf I Luitingh-Sijthoff I 2014 I Paperback I 383 Blz. I 9789024564866 I Mo Hayder
Na negen jaren (en alweer enkele romans) komt Murakami met een bundel nieuwe kortverhalen voor de pinnen. Murakami is een verfijnd stylist, een goochelaar met woorden en stemmingen, de vertaling is altijd prima verzorgd, enkel het inzicht in de Japanse mentaliteit is soms wat vervreemdend voor ons. De titel zegt alles: eenzame mannen, meestal in een midlife crisis, wiens vrouw of lief dood is, verdwenen, gescheiden, met een nieuwe man of minnaar, en dergelijke. De eenzame mannen zijn altijd melancholiek, fatalistisch bijna, erg berustend in wat gebeurd is en vaak zowat met hun geest verloren in het verleden of in wat had kunnen zijn. Ze zoeken niet echt een nieuwe relatie, gaan naar de film, lezen een boek of vervelen zich gewoon, berusten in het feit dat ze hun gevoelens niet kunnen onder ogen zien of tonen. Zijn Japanners echt zo saai en afstandelijk? Het zijn bescheiden zoektochten naar zelfinzicht, artificiële vriendschappen om hun zelf opgelegde eenzaamheid kortstondig te verbreken. In ‘Drive’ geeft Kafuki zijn mening over vrouwelijke chauffeurs. Wegens een oogdefect moet hij altijd taxi’s nemen en vertelt zijn leven en zijn gevoelens over zijn 10 jaar dode vrouw aan de stugge maar erg competente vrouwelijke chauffeur. In ‘Yesterday’ (ja, de Beatles zijn nooit ver weg, ‘Norwegian Wood’, ‘Drive’…) wordt de ik figuur door zijn vriend Kitaru gevraagd om met diens vriendin Elisa (ze zijn eventjes uit elkaar) uit te gaan, ze verliezen elkaar daarna uit het oog, maar 16 jaar later ontmoet ‘ik’ Elisa terug. In ‘Een onafhankelijk orgaan’ (dat hebben vrouwen om te liegen) ontmoeten we dokter Tokai, cosmetisch chirurg en vrouwenloper, die echt verliefd wordt op een jongere gehuwde vrouw. Eerder chaotisch en introspectief en met een wel bizarre afloop voor Tokai. ‘Mannen zonder vrouw’ is een dromerig relaas over hoe alles kon verlopen zijn als het liefje van de hoofdpersoon niet overleden was. Het fantastische element duikt voorzichtig op in drie verhalen. In ‘Sherezade’ vertelt een vrouw over seks, ze was een lampier (geen typfout) die binnensloop bij jongens en dingen ‘ruilde’. ‘Kino’ is een surrealistisch verhaal over een eenzame baruitbater en een vreemde bezoeker. Het vreemdste is ‘Samsa verliefd’ waarin een alien of een of ander ‘ander’ wezen ontwaakt in het mannelijk lichaam van Gregory Samsa, geleidelijk ontdekt hoe dat lichaam functioneert. Hij krijgt bezoek van een gebocheld meisje dat een slotenmaakster is die bang is voor vogels, en hem meeneemt in Praag die ene bezette stad is. Heel bizar, er komt geen enkele verklaring en het lijkt wel de aanloop tot een roman. Zeven vlot leesbare maar niet altijd even interessante verhalen, mooi geschreven maar door de terugkerende thematiek nogal aan de sombere zelfberustende kant, met slechts hier en daar ter verlichting een vleugje humor. Met verduidelijkende eindnoten van de vertaler. Eddy C. Bertin (3) Onna no inai otokotachi I Atlas Contact I 2013-2014-2016 I Paperback I 286 Blz. I 9789025446604 I Haruki Murakami
Clara is de moeder van David, haar vriendin Amanda heeft een dochter Nina. David drinkt van een beekje dat giftig water blijkt te bevatten en is stervende. Zijn moeder zoekt hulp bij een genezeres die David probeert te redden door zijn ziel over twee wezens te spreiden. Over dat gebied in de pampa blijkt een vloek te liggen die zich steeds verder uitbreidt. Amanda is verlamd en heeft blijkbaar een deel van de dode (?) David in haar hoofd, ook haar dochter Nina lijkt bezeten (?). Deze heel korte roman (meer een novelle) is een doorlopende tekst zonder hoofdstukken, en waaraan elke vorm van chronologie ontbreekt. Het is een constante dialoog en het duurt een hele tijd voor je begrijpt dat die tussen Amanda en David is, dat Amanda alles herbeleeft zoals geleid door David. De basis info die ik in het begin neerschreef, moet je dan zelf ook tussen de regels uitpuzzelen naar het slot toe. Verward? Oké, dat was de eerste stap, probeer nu dit onding maar eens te lezen en bedwing de neiging om het na enkele pagina’s in de hoek te werpen. Enkele flaptekst citaten: ‘gekmakende novelle’ (volledig juist), ‘je krijgt het zweet in de handen en je knarst met je tanden’ (niet van angst maar van verveling), ‘een nachtmerrie die zich sluipend ontvouwt’ (meer een aanhoudende koortsdroom), ‘vol glasheldere schoonheid’ (mooie woorden, maar glashelder als je niks begrijpt van wat er verteld wordt?). Schweblin is Argentijnse en wordt vergeleken met Bioy Casares en Julio Cortàzar als ‘een van de meest veelbelovende stemmen van de hedendaagse Spaans literatuur, ze is ‘de beste verteller van haar generatie’, waarop ik enkel kan zeggen: àrme generatie. Een oersaai en geheel wanordelijk verhaal dat ik liefst zo vlug mogelijk vergeet. De summiere fantastische elementen moet je met een pincet gaan zoeken in deze woordenbrei. Eddy C. Bertin (1) Distancia de rescate I Atlas Contact I 2014-2016 I Paperback I 110 Blz. I 9789025448073 I Samanta Schweblin
|
Archives
September 2016
Categories
All
|